Merhamet
Merhamet, sözlüklerde “bir kimsenin veya bir başka canlının karşılaştığı kötü durumdan dolayı duyulan üzüntü, acıma” olarak tanımlanmakta olup, neo-spiritüalist terminolojide kullanılan terimlerden biridir.[1] Neo-spiritüalist görüşe göre merhamet, insan ruhunun "Dünya Okulu"nda edinmesi gereken temel ruhsal yeteneklerden biridir. Bu görüşe göre, kişinin acınacak bir hale gelmiş, bir felakete uğramış veya benzeri hallere düşmüş, ıstırap çeken bir insana acıyarak, o insanın çektiği ıstırabı kendi yüreğinde hissetmesi, ıstırabını paylaşması kişiye, onun başına gelen olaydan ıstırap çekerek edindiği deneyimi (aynı olayı yaşamasına gerek kalmaksızın) edinme olanağı sağlayabilir.
Arapça bir kelime olan merhamet, r-h-m kökünden türemiştir. İbn Fâris Mu’cemü Mekâyîsi’l-Lüğa adlı kitabında r-h-m kökünün bir tek anlamının olduğunu söylemiş ve bu anlamı; rikkat (Arapça: رقة, yumuşak kalpli anlamında), atf (Arapça: عطف, şefkatli) ve re’fet (Arapça: رأفة, yumuşak davranışlı) kelimeleri ile beyan etmiştir.[2]
Ana babaya saygı ve itaat etme, çocuk sevgisi, akrabayı ziyaret, yaşlılara, evsizlere, yoksullara, sakatlara, yetimlere, kimsesizlere yardım etme gibi erdemler merhametin yansımaları olarak kabul edilir.[3]
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- Meta Ansiklopedi, Alparslan Salt, Ruh ve Madde Yayınları
- ^ "MERHAMET". TDV İslâm Ansiklopedisi. 8 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ocak 2023.
- ^ İbn Fâris, Ebu’l-Hüseyin Ahmed, Mu’cemü Mekâyîsi’l-Lüğa, II, 498, tahkik, Abdüsselam Muhammed Harun, Dâru’l-Cemîl, Beyrut, tarihsiz, I-VI
- ^ Mustafa Çağrıcı, “Merhamet”, TDV İslam Ansiklopedisi, Cilt 29, Ankara 2004, s. 184
