[go: up one dir, main page]
İçeriğe atla

Alfred Binet

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Alfred Binet
Alfred Binet
Doğum8 Temmuz 1857
Nice, Sardinya Krallığı
Ölüm18 Ekim 1911 (54 yaşında)[1]
Paris, Fransa
MilliyetFransız
Kariyeri
DalıPsikoloji
EtkilendikleriJohn Stuart Mill
EtkiledikleriJean Piaget

Alfred Binet (French: [binɛ] ; 8 Temmuz 1857 - 18 Ekim 1911), asıl adı Alfredo Binetti, ilk pratik IQ testi olan Binet-Simon testini icat eden Fransız bir psikologdur.[2] 1904'te[3] Fransa Eğitim Bakanlığı, psikolog Alfred Binet'ten, hangi öğrencilerin normal sınıf eğitiminden etkili bir şekilde öğrenemediklerini belirleyerek onlara telafi çalışmaları yapılabilecek bir yöntem geliştirmesini istedi. Binet, iş arkadaşı Théodore Simon ile birlikte 1908 ve 1911'de testinin revizyonlarını yayınladı; bunların sonuncusu ölümünden hemen önce yayınlandı.

Biyografi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Eğitim ve erken kariyer

[değiştir | kaynağı değiştir]

Binet, Alfredo Binetti olarak Nice'de doğdu; bu bölge, 1860'ta İkinci Fransız İmparatorluğu tarafından ilhak edilene kadar Sardunya Krallığı'nın bir parçasıydı ve ardından gelen Fransızlaştırma politikasının bir parçasıydı.

Binet, Paris'te hukuk fakültesine gitti ve diplomasını 1878'de aldı. Ayrıca Sorbonne'da fizyoloji okudu. İlk resmî görevi 1883'ten 1889'a kadar Paris'teki Salpêtrière Hastanesi nörolojik kliniğinde araştırmacı olarak oldu. Oradan Binet, 1891'den 1894'e kadar Sorbonne'daki Deneysel Psikoloji Laboratuvarı'nda araştırmacı ve müdür yardımcısı olarak çalıştı. 1894'te, 1911'e (ölümüne) kadar laboratuvarın müdürlüğüne terfi etti. Binet ayrıca Paris'teki Ulusal Kütüphane'de psikoloji metinleri okuyarak kendini yetiştirdi. Çok geçmeden, istihbarat operasyonlarının çağrışımcılık yasalarıyla açıklanabileceğine inanan John Stuart Mill'in fikirlerine hayran kaldı. Binet sonunda bu teorinin sınırlarını fark etti, ancak Mill'in fikirleri onun çalışmalarını etkilemeye devam etti.

1883 yılında, Binet'in kendisini Paris'teki La Salpêtrière adlı bir kliniğin yöneticisi Jean-Martin Charcot ile tanıştıran Charles Féré ile tanıştırılmasıyla yıllarca süren tek başına çalışma sona erdi. Charcot onun akıl hocası oldu ve Binet de klinikte nörolojik laboratuvarında çalışan bir pozisyonu kabul etti. Binet'nin görevde olduğu dönemde Charcot hipnotizma deneyleri yapıyordu ve Charcot'tan etkilenen Binet, onun bu alandaki çalışmaları hakkında dört makale yayınladı. Binet, Charcot'nun zayıf ve stabil olmayan sinir sistemlerine sahip kişilerin hipnoza duyarlı olduğu inancını da içeren görüşünü agresif bir şekilde destekledi.[4] Ne yazık ki, Charcot'nun vardığı sonuçlar profesyonel inceleme altında dayanamadı ve Binet, öğretmenini desteklemekle hatalı olduğunu kamuoyu önünde utanç verici bir şekilde itiraf etmek zorunda kaldı. Yine de bu alanda uluslararası alanda adını duyurmuştu; örneğin Morton Prince 1904'te şöyle diyordu: "Bilinçaltı otomatizmindeki bazı problemler her zaman Almanya'da Breuer ve Freud'un, Fransa'da Janet ve Alfred Binet'in isimleriyle ilişkilendirilecektir."[5] :791

Mesleki kabulün sağlanamaması nedeniyle hipnozla ilgisi azaldığında, her ikisi de 1885 ve 1887'de doğan iki kızı Marguerite ve Alice'in doğumunun teşvik ettiği çocuk gelişimi çalışmalarına yöneldi. Binet, Alice'i öznelci ve Marguerite'i nesnelci olarak adlandırdı ve Carl Jung'un psikolojik tiplerini öngörerek iç gözlem ve dış gözlem kavramlarını geliştirdi.[5] :702–3 Bu kavramlar, Motivasyon Teorisindeki iç motivasyon ve dış motivasyon kavramlarına da öncülük etmiştir.[6] Binet, kariyer ilgilerindeki değişimi takip eden 21 yıllık dönemde "şu anda deneysel, gelişimsel, eğitimsel, sosyal ve diferansiyel psikoloji olarak adlandırılacak olan alanda 200'den fazla kitap, makale ve inceleme yayınladı."[7] Bergin ve Cizek (2001), bu çalışmanın daha sonra 1920'de Binet'in işbirlikçisi Théodore Simon ile çalışacak olan Jean Piaget'yi etkilemiş olabileceğini öne sürmektedir. Binet'in kızlarıyla yaptığı araştırmalar, gelişmekte olan zeka anlayışını, özellikle de entelektüel gelişimde dikkat süresi ve telkin edilebilirliğin önemini daha da geliştirmesine yardımcı oldu.

Binet'in kapsamlı araştırma ilgisi ve geniş yayın yelpazesine rağmen, bugün en çok Zekâ konusunda yaptığı katkılarla tanınıyor. Wolf, bunun büyük bir üniversiteye bağlı olmamasının sonucu olduğunu öne sürüyor.[8] Binet'in psikoloji alanında resmîleştirilmiş bir yüksek lisans eğitimi olmadığı için, öğrencilerin ve fonların çalışmalarını sürdüreceğinden emin olabileceği prestijli bir kurumda profesörlük unvanı da yoktu.[7] Ek olarak, daha ilerici teorileri, zeka ölçeğinin uyandıracağı pratik faydayı sağlayamadı.

Binet ve iş arkadaşı Fere, "transfer" dedikleri şeyi keşfettiler ve aynı zamanda algısal ve duygusal kutuplaşmayı da fark ettiler. Binet ve Fere, bulgularının bir fenomen olduğunu ve son derece önemli olduğunu düşünüyorlardı. Pek çok kişi tarafından yapılan incelemelerin ardından iki adam, aktarım ve kutuplaşma kavramları konusunda yanıldıklarını kabul etmek zorunda kaldı. Temel olarak hastaları ne beklendiğini, ne olması gerektiğini biliyordu ve bu yüzden sadece razı oldular. Binet, deneyi ve sonuçlarıyla ilgili her şeyi riske atmıştı ve bu başarısızlık onu çok etkiledi.

Binet 1890'da La Salpêtrière'den istifa etti ve bir daha buradan ya da müdüründen bahsetmedi. Daha sonra ilgi alanı, aralarında iki yaş olan çocukları Madeleine ve Alice'in gelişimine yöneldi. Bu araştırma, Jean Piaget'nin kısa bir süre sonra çocuklarda bilişin gelişimiyle ilgili olarak yaptığı araştırmanın habercisidir.

Binet'e 1891'de Sorbonne'daki Fizyolojik Psikoloji Laboratuvarı'nda bir iş teklif edildi. Bir yıl ücretsiz çalıştı ve 1894'te müdürlük görevini devraldı. Bu, Binet'nin ölümüne kadar sürdürdüğü bir pozisyondu ve zihinsel süreçlerle ilgili çalışmalarını sürdürmesine olanak sağladı. Theodore Simon, Laboratuvarı yönetirken Binet'in gözetiminde doktora araştırması yapmak için başvurdu. Bu onların uzun ve verimli işbirliğinin başlangıcıydı. Bu süre zarfında aynı zamanda Fransız psikoloji dergisi L'Année Psychologique'in kurucu ortağı oldu ve bu alandaki ilk bilimsel dergi olan derginin yöneticisi ve baş editörü olarak görev yaptı. Bu dönemde, günümüzde fizikokimya ve enzimolojinin kökenleri alanındaki çalışmaları ile daha ünlü olan[9] Victor Henri ile entelektüel yorgunluğun dışkı bileşimi üzerindeki etkileri üzerine.[10][11]

Daha sonraki kariyer ve Binet-Simon testi

[değiştir | kaynağı değiştir]

1899'da Binet'ten Özgür Çocuğun Psikolojik Araştırmaları Derneği'ne üye olması istendi. Fransız eğitimi, on dokuzuncu yüzyılın sonlarında altı ila on dört yaş arası çocukların okula gitmesini zorunlu kılan bir yasanın yürürlüğe girmesi nedeniyle büyük ölçüde değişti. Binet'in de üyesi olduğu bu grup, çocukları bilimsel bir şekilde incelemeye başlamayı umuyordu. Binet ve toplumun birçok üyesi Engelliler Komisyonu'na atandı. Soru şuydu: "Öğrenme güçlüğü olduğu düşünülen çocuklara onları özel bir sınıfa yerleştirebilecek test ne olmalıdır?" Binet, normal çocuğu anormalden ayıran farklılıkları belirlemeyi ve bu farklılıkları ölçmeyi kendine görev edindi. L'Etude deneysele de l'intelligence (Deneysel İstihbarat Çalışmaları), yöntemlerini açıklamak için kullandığı kitaptı ve 1903'te yayınlandı.

Theodore Simon adlı genç bir tıp öğrencisinin yardımıyla kitaptan kısa süre sonra daha fazla test ve araştırmanın geliştirilmesine başlandı. Simon birkaç yıl önce kendisini Binet'in araştırma asistanı olarak aday göstermiş ve Binet'in tanındığı ve aynı zamanda Simon'ın adını taşıyan zeka testleri üzerinde onunla birlikte çalışmıştı. 1905'te zekayı ölçmek için yeni bir test tanıtıldı ve bu test kısaca Binet-Simon ölçeği olarak adlandırıldı. 1908 yılında ölçeği revize ederek, düşürerek, değiştirerek, testler ekleyerek üçten on üçe kadar yaş düzeylerine göre düzenlediler.

1904'te Fransız hükûmeti, çocuk psikolojisi alanındaki profesyonel bir grup olan La Société Libre pour l'Etude Psychologique de l'Enfant'tan, engelli çocukların eğitimiyle ilgili bir komisyon ataması için çağrıldı. Komisyondan alternatif eğitime ihtiyaç duyan öğrencilerin belirlenmesine yönelik bir mekanizma oluşturulması istendi. Bu grubun aktif bir üyesi olan Binet, zihinsel ölçeğinin gelişmesi için ivme buldu.

Binet ve Simon, tarihsel olarak Binet-Simon Ölçeği olarak bilinen ölçeği yaratırken, çeşitli yaşlardaki tipik çocukların yeteneklerini temsil ettiğini düşündükleri çeşitli görevleri içeriyordu. Bu görev seçimi süreci, çocukları doğal ortamlarda uzun yıllar boyunca gözlemlemelerine[8] ve Binet ve diğerleri tarafından daha önce yayınlanmış araştırmalara dayanıyordu.[12] Daha sonra ölçümlerini her beş yaş grubunda on çocuk olmak üzere elli çocuktan oluşan bir örneklem üzerinde test ettiler. Çalışma için seçilen çocuklar, okul öğretmenleri tarafından yaşlarına göre ortalama olarak belirlendi. Daha sonra daha katı standartlar kullanılarak iki kez revize edilecek olan bu normal işleyiş ölçeğinin amacı, çocukların zihinsel yeteneklerini normal akranlarına göre karşılaştırmaktı.[7]

Ölçek artan zorluktaki otuz görevden oluşuyordu. Kolay olanları herkes yapabilir. En basit test maddelerinden bazıları, bir çocuğun bir ışık huzmesini takip edip edemeyeceğini ya da muayeneyi yapan kişiyle konuşup konuşamayacağını değerlendiriyordu. Biraz daha zor görevler, çocukların çeşitli isimli vücut kısımlarını işaret etmelerini, 2 rakamdan oluşan bir diziyi tekrarlamalarını, basit cümleleri tekrarlamalarını ve ev, çatal veya mama gibi kelimeleri tanımlamalarını gerektiriyordu. Daha zor test maddeleri, çocukların nesne çiftleri arasındaki farkı belirtmelerini, hafızalarından çizimler yapmalarını veya "Paris, nehir ve servet" gibi verilen üç kelimeden cümleler kurmalarını gerektiriyordu. En zor test maddeleri arasında çocuklardan rastgele 7 rakamı tekrarlamaları, Fransızca "obéissance" (hürmet, saygı, boyun eğme anlamındaki) kelimesi için üç tekerleme bulmaları ve "Komşum tuhaf ziyaretçiler alıyor. Sırayla bir doktoru, bir avukatı ve ardından bir rahibi kabul etti. Neler oluyor?" sorularına cevap üretmelerini istemekteydi.(Fancher, 1985).

1908 Binet-Simon zeka ölçeğinden bir maddenin kopyası, test edilen çocuğa "Bu iki yüzden hangisi daha güzel?" sorusunun sorulduğu üç çift resim gösteriliyor. JW Wallace Wallin'in The Psychological Clinic (cilt 5 sayı 1) dergisinin Mart 1911 sayısındaki "A Practical Guide for Administing the Binet-Simon Scale for Measuring Intelligence" makalesinden çoğaltılmıştır, kamu malı.

Eğitime yerleştirmeyi belirlemenin pratik kullanımı için Binet-Simon ölçeğindeki puan çocuğun zihinsel yaşını ortaya çıkaracaktır. Örneğin, genellikle 6 yaşındaki çocukların yerine getirdiği tüm görevleri yerine getiren (ancak bunun ötesinde hiçbir şey yapmayan) 6 yaşındaki bir çocuğun zihinsel yaşı, kronolojik yaşıyla tam olarak eşleşen 6,0 olacaktır. (Fancher, 1985).

Binet ölçeğinin sınırlamaları konusunda açık sözlüydü. Zekanın dikkate değer çeşitliliğini ve bunun ardından niceliksel ölçümlerin aksine niteliksel ölçümler kullanılarak incelenmesi gerektiğini vurguladı. Binet ayrıca entelektüel gelişimin değişken oranlarda ilerlediğini ve çevreden etkilenebileceğini vurguladı; bu nedenle zeka yalnızca genetiğe dayalı değildi, sabit olmaktan çok, şekillendirilebilirdi ve yalnızca benzer geçmişlere sahip çocuklarda bulunabilirdi.[7] Binet'in zeka testinin değişkenliğe tabi olduğu ve genelleştirilemeyeceği yönündeki tutumu göz önüne alındığında, zihinsel testlerin ABD'ye doğru giderken üstlendiği metamorfozu incelemek önemlidir.

Binet zihinsel ölçeğini geliştirirken, ABD'deki iş dünyası, sivil toplum ve eğitim liderleri, bir yandan toplumun taleplerini karşılamaya devam ederken, bir yandan da çeşitlenen nüfusun ihtiyaçlarının nasıl karşılanacağı sorunlarıyla karşı karşıyaydı. Üst sınıfın ideallerinin altını çizmeye devam ederken meritokrasiye[7] dayalı bir toplum kurma çağrısı ortaya çıktı. 1908'de öjeni hareketinin savunucusu HH Goddard, beyaz ırkın üstünlüğünü kanıtlamanın bir yolu olarak zihinsel testlerden faydalandı. Goddard yurt dışında eğitim gördükten sonra Binet-Simon Ölçeği'ni Amerika Birleşik Devletleri'ne getirdi ve İngilizceye çevirdi.

ABD zihinsel test hareketinde Goddard'ı takip eden Lewis Terman, Simon-Binet Ölçeği'ni alıp geniş bir Amerikan örneği kullanarak standartlaştırdı. Yeni Stanford-Binet ölçeği, Binet'in hedefi gibi artık yalnızca tüm çocukların eğitimini savunmak için kullanılmıyordu. Stanford-Binet kılavuzunda zeka testinin yeni bir hedefi ortaya konuldu ve testler sonuçta "zayıflığın yeniden üretilmesinin kısıtlanması ve muazzam miktarda suçun, yoksulluğun ve endüstriyel verimsizliğin ortadan kaldırılmasıyla" sonuçlandı.[13]

Binet'in, önleminin yeni keşfedilen kullanımları hakkında neden konuşmadığı sorusuna yanıt veren Siegler, Binet'in Fransa dışına hiç çıkmaması ve mesleki organizasyonlara çok az katılması nedeniyle bir bakıma izolasyoncu olduğuna dikkat çekti.[7] Üstelik onun zihinsel terazisi yaşadığı dönemde kendi ülkesinde benimsenmemiş ve dolayısıyla aynı akıbete uğramamıştı. Son olarak Binet, "aracına aşılanan yabancı fikirlerin" farkına vardığında, "acımasız kötümserlik" ve "acınası hükümler" ile zeka kavramını tek, üniter bir yapı olarak destekleyenleri kınadı.[14]

Çocuklarla ilgili birçok araştırma yaptı. Deneysel denekleri 3 ila 18 yaş arasında değişiyordu. Binet, 1911'deki ölümünden kısa bir süre önce Binet-Simon ölçeğinin üçüncü versiyonunu yayınladı. Binet-Simon ölçeği, sağladığı geniş literatür ve göreceli yönetim kolaylığı nedeniyle dünya çapında oldukça popülerdi ve hâlâ da öyle.

Ölümünden bu yana pek çok kişi Binet'i pek çok açıdan onurlandırdı, ancak bunlardan ikisi öne çıkıyor. Binet'nin 1899 yılında üye olduğu ve zeka testlerini geliştirmesine öncülük eden Özgür Çocuk Psikolojik Araştırmaları Derneği, 1917 yılında ünlü psikoloğun anısına adını La Société Alfred Binet olarak değiştirdi. İkinci ödül, Science 84 dergisinin Binet-Simon ölçeğini yüzyılın en önemli yirmi gelişme veya keşfinden biri olarak seçtiği 1984 yılına kadar verilmedi.

Cinsel davranışları inceledi, giyim eşyaları gibi insan dışı nesnelere cinsel ilgisi olan bireyleri tanımlamak için erotik fetişizm terimini icat etti[15] ve bunu Freud'un beklentisiyle erken izlenimlerin sonraki etkilerine bağladı.[16]

1904 ile 1909 yılları arasında Binet, Grand Guignol tiyatrosu için oyun yazarı André de Lorde ile birlikte birkaç oyun yazdı.[17]

Ayrıca o günlerde Paris'in en ünlü el falı uzmanı Valentine Dencausse'un yeteneklerini de inceledi.

Binet ve satranç

[değiştir | kaynağı değiştir]

Binet, satranç oyuncularının gözleri bağlıyken ne kadar iyi oynadıklarını görmek için bir dizi deney yapmıştı.[18] Sadece bazı usta satranç oyuncularının ezberden oynayabildiğini ve birkaçının tahtalara bakmadan aynı anda birden fazla oyun oynayabildiğini buldu. Taşların tahta üzerindeki konumlarını hatırlamak için, bazı oyuncular belirli satranç takımlarının birebir kopyalarını hayal ederken diğerleri oyunun soyut bir şemasını hayal ettiler. Binet, kör satranç oynamak gibi olağanüstü hafıza becerilerinin çeşitli anımsatıcı biçimler alabileceği sonucuna vardı. Deneylerini Psychologie des grands accounturs et joueurs d'échecs (Paris: Hachette, 1894) başlıklı bir kitapta anlattı.[19]

Yayınları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Alfred Binet, psikolojinin ilerleyişiyle ilgili orijinal makaleler ve değerlendirmelerden oluşan yıllık bir cilt olan ve halen basılmakta olan L'année Psychologique'in kurucu editörlerinden biriydi.

Notlar

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Alfred Binet lived approximately 54 years which was common around this time period. "Alfred Binet". 23 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2012. , (February 20, 2004).
  2. ^ O. L. Zangwill, 'Binet, Alfred', in R. Gregory, The Oxford Companion to the Mind (1987) p. 88
  3. ^ "History of the IQ Test and Intelligence Testing - Edublox Online Tutor | Development, Reading, Writing, and Math Solutions". 5 Aralık 2020. 8 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ağustos 2023. 
  4. ^ Siegler (1992). "The other Alfred Binet". Developmental Psychology (İngilizce). 28 (2): 179-190. doi:10.1037/0012-1649.28.2.179. 
  5. ^ a b Henri Ellenberger (1970). The Discovery of the Unconscious: The History and Evolution of Dynamic Psychiatry. Basic Books. ISBN 0-465-01672-3. 
  6. ^ Sadi Evren Seker (Mart 2015). "Motivasyon Teorisi" (PDF). 2 (1). YBS Ansiklopedi. 24 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 27 Ağustos 2023. 
  7. ^ a b c d e f Siegler (1992). "The other Alfred Binet". Developmental Psychology. 28 (2): 179-190. doi:10.1037/0012-1649.28.2.179. 
  8. ^ a b Theta H. (1973). Alfred Binet. Chicago, IL: The University of Chicago Press. ISBN 9780226904986. 
  9. ^ Nicolas S. (1994). "Qui était Victor Henri?". L'année Psychol. 94: 385-402. 
  10. ^ Cornish-Bowden (2014). "Victor Henri: 111 years of his equation". Biochimie. 107: 161-166. doi:10.1016/j.biochi.2014.09.018. PMID 25252213. 
  11. ^ Henri V. (1898). "Influence du travail intellectuel sur les exchanges nutritifs". L'année Psychol. 5: 179-189. 
  12. ^ Gibbons (2019). "First publication of subtests in the Stanford-Binet 5, WAIS-IV, WISC-V, and WPPSI-IV". Intelligence. 75: 9-18. doi:10.1016/j.intell.2019.02.005. 9 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ağustos 2023. 
  13. ^ Terman, L., Lyman, G., Ordahl, G., Ordahl, L., Galbreath, N., & Talbert, W. (1916).
  14. ^ Sheldon H. White (2000). "Conceptual foundations of IQ testing". Psychology, Public Policy, and Law (İngilizce). 6 (1): 33-43. doi:10.1037/1076-8971.6.1.33. ISSN 1076-8971. 
  15. ^ Binet (1887). "Le fétichisme dans l'amour". Revue Philosophique. 24: 143-167, 252-274. 
  16. ^ On Sexuality: Three Essays on the Theory of Sexuality and Other Works. Penguin. 1991. s. 67. ISBN 0-140-13797-1. 
  17. ^ "Grand Guignol Plays 1900 - 1909". GrandGuignol.com. Thrillpeddlers. 13 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2018. 
  18. ^ The Oxford Companion to the Mind. 1987. ISBN 9780585157009. 
  19. ^ Alfred Binet, Psychologie des grands calculateurs et joueurs d'échecs, (Paris: Hachette, 1894).

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Alfred_Binet&oldid=34066903" sayfasından alınmıştır