Üç boyutlu film

Bu madde, Vikipedi biçem el kitabına uygun değildir. Maddeyi, Vikipedi standartlarına uygun biçimde düzenleyerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Gerekli düzenleme yapılmadan bu şablon kaldırılmamalıdır. (Ocak 2014)

Üç boyutlu film, derinlik algılamada yaratılan yanılsamayla oluşturulan bir sinema filmi metodudur. Stereoskopik fotoğraflamadan farklı olarak, özel olarak tasarlanmış bir kamerayla, görüntüler iki farklı perspektif ile kaydedilir ve yine özel bir projeksiyon cihazıyla ya da gözlükle, farklı kaydedilmiş iki görüntü bu yanılmasayı oluşturmak üzere oynatılır ve izlenebilir.

Gözler arasında küçük bir mesafe var. Bu mesafeden kaynaklı olarak, iki göz de dünyayı biraz farklı açıdan görür. Beyin iki gözden görüntüleri algılarken, iki resim arasındaki perspektif farklılığını kapatmak ister. Bunu kapatmasıyla oluşan şey 3 boyuttur.

Stereoskopik görüntü çağı 1890’ların sonunda İngiliz film prodüktörü William Friese Greene tarafından öne çıkartıldı. 3D film yapma patentini ilk alan kişidir. Bu patente göre çok az açı farkıyla çekilmiş iki film, bir perdeye aynı anda yansıtılır. İzleyiciler ise stereoskopiyi kullanarak bu iki filmi tek bir film olarak görürler. Fakat bu yöntem çok zor ve masraf gerektirdiği için pek ilgi görmedi. Bu yöntemin pratik olmayışından insanlar başka arayışlara yöneldi. Amerikalı fotoğrafçı Frederic Eugene Ives, 1900’lerin başında stereo kamera icat etti. Bu kamerada iki lens ve lenslerin arasında 4.5 cm boşluk vardı. Bu kameranın icadıyla stereoskopik filmlerin yapımı arttı.

İlk 3 boyutlu film Nazi Almanyası sırasında 1936 yılında çekilmiştir. 30'ar dakikalık iki kısa film Berlin'deki Federal Arşivlerde bulunmaktadır.^[1]

Başarılı olan ilk 3D film The Power of Love’ dır. Bu filmde kırmızı-yeşil anaglif teknolojisinden yararlanılmıştır. Bu filmin bir başka özelliği de filmin 2 farklı sonu var: trajik ve mutlu

Bu yöntem normal 3D film çekme yöntemidir. Bu yöntem, eskiden iki kamerayla filmi farklı açılardan çekerek aynı perdeye yansıtmak koşuluyla kullanılabiliyordu. İki kamera kullanırken kameraların odakları ve kameranın hareket ettikleri yolların aynı olması gerekiyordu. Eğer bir farklılık meydana gelirse film kareleri eşlenemiyordu. İki kamera kullanımındaki zorluğu aşmak için farklı yollar geliştirildi.

Kameralar arasındaki açısal, odak, hareket yolu farklılığını önlemek için kameralar birbirine sabitlendi. James Cameron’ın ürettiği ve “Live Action” filmlerde günün en çok kullanılan tekniği olan “Fusion Camera System” ilk olarak Dünya’nın Merkezine Yolculuk filminde kullanılmıştır.

Bu teknikte ise yine iki tane sanal kamera kullanılır. Animasyon karakterini canlandıracak kişiye, vericiler bağlanarak canlandırıcının hareketleri bilgisayara aktarılır. Bilgisayarda, canlandırıcının dış görünüşü olmadan sadece hareketleri gözükür. Bu hareketliye de animasyon karakterinin fiziksel özellikleri yansıtılır ve karakter oluşmuş olur.

Günümüzde 2D filmlerin 3D’ye çevrilmesi mümkün. 2D filmlerin 3D’ye çevrilmesi için farklı teknikler uygulanıyor. Örneğin Noel Gecesi Kabusu filmi 1993’te 2D olarak vizyona girmesine karşın 2006’da 3D olarak yeniden vizyona girmiştir. Bu filmi 3D yaparken her bir kare tekrar taranmış, sonra sağ ve sol göz için açılarla oynanıp hazır hale getirilmiştir.

3D filmleri izlemek için geliştirilen ilk yöntemdir.

Film, ilk projeksiyondan mavi ya da yeşillendirilmiş olarak yansıtılırken diğer projeksiyondan kırmızılaştırılmış olarak yansıtılır.

Filmi 3D olarak izlemek için mavi-kırmızı ya da yeşil-kırmızı gözlüklerden takması gerekir.

Gözlükleri taktıktan sonra mavi lens ve kırmızı lensler diğer renkleri bloke eder.

Bloke ettikten sonra iki göz aynı sahneyi farklı açılarla algılar ve 3D olarak görürüz.

Bu gözlükte ise ışığın kutuplaştırılabilmesi ya da farklı şekilde yönlendirilebilmesi ilkelerinden yola çıkılmıştır ve bu gözlükler kutuplaştırılmıştır.

Örneğin, bir görüntü yatay bir şekilde yansıtılırken ikinci görüntü dikey bir şekilde yansıtılır.

Filmden gelen ışıklar eğer camla aynı şekilde polarize olmuşsa filtreden geçebilir. İki camdaki polarizelik farklı olduğundan iki göz farklı kareler görür ve birleşince 3D görürüz. Fakat bu gözlüğün bir dezavantajı ise başınızı oynatırken ışığın gelme açıları farklılaşacağından bazen görüntü renklerini etkileyebilir.

Bu gözlüğün camlarında perde gibi gözlük camını kapatan şeyler bulunur; fakat insanlar bunu göremez.

Projeksiyondan gelen sinyallere göre gözlüğün sol ya da sağ camı kapanır.

Bu gözlük film karelerine etkileşmez. Işıklarla ya da sinyallerle etkileşir.

Gözlüğün sol camı açılırken sağ camı kapanır, sağ camı açılırken sol camı kapanır.

Bu gözlükler ayrıca en uzun ömürlü 3D izleme gözlükleridir.