İbrahim Talî Öngören

İbrahim Edhem (Talî) Öngören
II. (Trakya) Umumî Müfettişi
Görev süresi 1934-1935
Başkan	Mustafa Kemal Atatürk
Başbakan	İsmet İnönü
Yerine gelen	Mehmet Kazım Dirik
I. Umumî Müfettişi
Görev süresi 1927-1933
Başkan	Mustafa Kemal Atatürk
Başbakan	İsmet İnönü
Yerine gelen	Ahmet Hilmi Ergeneli
Türkiye Büyük Millet Meclisi 2., 3., 4., 5., 6., 7. ve 8. Dönem Milletvekili
Görev süresi 11 Ağustos 1923 - 24 Mart 1950
Seçim bölgesi	1923 – Diyarbakır 1927 – Diyarbakır 1931 – İstanbul 1935 – Diyarbakır 1939 – Diyarbakır 1943 – Diyarbakır 1946 – Elazığ
Kişisel bilgiler
Doğum	İbrahim Edhem 1875 İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu
Ölüm	2 Ocak 1952 (77 yaşında) İstanbul, Türkiye
Partisi	Cumhuriyet Halk Partisi
Bitirdiği okul	Galatasaray Lisesi, Mekteb-i Tıbbiye-i Şahane
Mesleği	Doktor, asker ve siyasetçi
Ödülleri	İstiklâl Madalyası
Askerî hizmeti
Bağlılığı	Osmanlı (1893-1919)  Türkiye (1919-1927)
Hizmet yılları	1893-1927
Rütbesi	Albay
Komutası	40. Hudeyde Fırkası Sertabipliği, Harbiye Nezareti Sıhhiye Dairesi 4. Şube Müdürlüğü, 3. Ordu Müfettişliği Sıhhîye Müdürlüğü, Millî Savunma Bakanlığı Sağlık Dairesi Başkanlığı
Çatışma/savaşları	Trablusgarp Savaşı, Balkan Savaşları, I. Dünya Savaşı, Türk Kurtuluş Savaşı

İbrahim Edhem (Talî) Öngören (d. 1875, İstanbul – ö. 2 Ocak 1952, İstanbul), Türk hekim ve siyasetçi, diplomat.

Babası Basra valiliğinde bulunmuş Yusuf Talî Paşa, annesi Rasime Hanım'dır.^[1]

İlk ve orta öğrenimini Galatasaray Lisesi'nde tamamladı. 1887'de Askeri Tıbbiye'ye girdi. 1893'te askeri tabip yüzbaşı rütbesi ile mezun oldu. Çeşitli İstanbul hastanelerinde ve askerî birliklerde çalıştı. 1896'da operatörlük belgesi aldı. 1909 yılında Hudeyde Hastanesi operatörlüğüne atandı. Başhekimliğe ve 40. Hudeyde Fırkası Sertabipliği'ne getirildi.^[2]

1911 yılında Trablusgarp Savaşı'na askerî hekim olarak katıldı ve burada Mustafa Kemal ile yakın dost oldu. Hastalığı nedeniyle 1912 yılında Eylül ayında İstanbul'a döndü; bir ay sonra Balkan Savaşı'na katıldı.^[2] Barıştan sonra barıştan sonra Harbiye Nezareti Sıhhiye Dairesi 4. Şube Müdürü oldu. Van, Ankara ve Kayseri'de çıkan lekeli humma hastalığı ile mücadele etti. 1913'te yarbaylığa terfi etti. I. Dünya Savaşı'nda çeşitli cephelerde savaştı.

19 Mayıs 1919'da 9. Ordu Müfettişi Mustafa Kemal ile beraber Bandırma Vapuru'ndan Samsun'a çıkan 18 subaydan birisiydi.^[2]

1920'de Ankara Hükûmeti'nin Moskova'ya gönderdiği heyetin içinde yer aldı. Bakü'de toplanan Birinci Doğu Halkları Kurultayı'na Ankara Hükûmeti'ni temsilen gözlemci olarak katıldı. Bakü kongresinden gönderdiği raporlar, TBMM Hükûmeti'nin Sovyet Rusya'ya komünizm rejimine ve Anadolu'daki komünist faaliyetlere karşı siyasetini belirlemesinde büyük etkisi oldu.^[3]

Moskova'dan döndükten sonra Millî Savunma Bakanlığı Sağlık Dairesi Başkanı olarak Ankara'da görev yaptı. 6 Kasım 1921 - 22 Ekim 1923 tarihleri arasında Batum Konsolosu olarak görev yaptı.^[4] Bu görevi sırasında Rusya'dan alınan silah ve cephanelerin Batum üzerinden Anadolu’ya nakledilmesinde rol aldı.^[2]

Türk Kurtuluş Savaşı sırasında Albay rütbesine terfi etti. 1923'te Hariciye Vekaleti danışmanı, Haziran 1924'te Varşova büyükelçisi olarak atandı ve 2 yıl bu görevde kaldı.

II. dönem TBMM ara seçimlerinde Diyarbakır milletvekili olarak meclise girdi. III. dönem TBMM’de CHP Meclis Grup Başkan Vekilliği'ne seçildi. Cumhuriyetin ilk yıllarında Kürt isyanlarının gerçekleştiği Güneydoğu Anadolu illerinde daha güçlü bir yönetim kurulması için 1927'de çıkan bir kanunla oluşturulan I. Umumi Müfettişlik görevine atanınca milletvekilliğinden istifa etti. 5 yıl boyunca Elazığ, Urfa, Bitlis, Hakkâri, Diyarbakır, Siirt, Mardin, Van illerini kapsayan müfettişlik bölgesinde hizmet yaptı. 1932'de İstanbul milletvekili seçilerek Umum Müfettişliği görevinden ayrıldı.

1934 yılında Trakya'da Yahudilere yapılan organize saldırıları raporlaştırmak için Trakya Umum Müfettişliği'ne atanması üzerine yeniden milletvekilliğinden istifa etti. Soyadı Kanunu çıktığında kendisine olayları değerlendirme ve önlem almadaki başarısından dolayı cumhurbaşkanı Mustafa Kemal Atatürk tarafından “Öngören” soyadı verildi.^[2]

Bozulan sağlığı nedeniyle 1935 yılında müfettişlik görevinden ayrıldı ve tedavi için yurt dışına gitti. 1936'da Diyarbakır milletvekili olarak tekrar meclise girdi.

2 Ocak 1952'de İstanbul'da öldü.