karar

Osmanlı Türkçesi قرار‎, Arapça قَرَار‎ (ḳarār)

• IPA^(anahtar): /ka.ˈɾaɾ/
• Heceleme: ka‧rar

karar (belirtme hâli kararı, çoğulu kararlar)

1. bir iş veya mesele hakkında düşünülerek verilen kesin yargı

   Bu kararı söyleyen sesin tesiri gözlerimizi yaşla doldurdu. — H. S. Tanrıöver

2. değişmeyen, düzenli durum, düzenlilik, yöntemlilik
3. değişmez olma

   Havanın hiç kararı yok.

4. tam ölçüsünde, ne az, ne çok

   Yemeğin tuzu karar.

5. (hukuk) herhangi bir durum için tartışılarak verilen kesin hüküm, yargı

   Hâkim kararı. Yargıç kararı.

6. (hukuk) bu yargıyı bildiren belge

   Mahkeme kararını aldık.

7. (müzik) Türk müziğinde taksim yaparken ana makama dönüş

• (tam ölçüsünde): Çoğu zarar, azı karar

• (hukuk): takipsizlik kararı

• karar vermek

• kararca, kararcı, kararcık, karargâh, kararken, kararla, kararlı, kararsa, kararsız

• Türk Dil Kurumuna göre "karar" maddesi

karar

1. karmak eyleminin bildirme kipi geniş zaman 3. teklik şahıs olumlu çekimi

Arapça قَرَار‎ (ḳarār)

karar

1. karar

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki