ispat

Osmanlı Türkçesi اثبات‎, o da Arapça إثْبَات‎ (ʾis̱bāt).

• IPA^(anahtar): /isˈpat/
• Heceleme: is‧pat

ispat (belirtme hâli ispatı, çoğulu ispatlar)

1. Delil ve hüccet göstererek bir şeyin gerçek yönünü ortaya çıkarma

   Benimkinin amcama ait olduğunu ispat için şahitlerim ve vesikalarım vardır. — Reşat Nuri Güntekin

• kanıtlama, tanıt, tanıtlama

• aklî-mantıkî ispat, emek ispatı, hisse ispatı, mantıkî ispat, matematiksel ispat, otorite ispatı, savurma ispatı, sıfır bilgi ispatı

• ispat etme, ispat hakkı, ispat teorisi

• ispatça, ispatçı, ispatçık, ispatken, ispatla, ispatlı, ispatsa, ispatsız

• Türk Dil Kurumuna göre "ispat" maddesi

• Vikipedi'de Matematiksel ispat