bağ

IPA^(anahtar): [ˈbɑ‿]

Heceleme: bağ

Osmanlı Türkçesi باغ‎, Farsça باغ‎

bağ (belirtme hâli bağı, çoğulu bağlar)

1. bağlam, deste, demet

   Beş bağ ekin, iki bağ maydanoz.

2. bir şeyi başka bir şeye veya birçok şeyi topluca birbirine tutturmak için kullanılan ip, sicim, şerit, tel v.s. düğümlene bilir cisim

   Ayakkabının bağı çözüldü.

3. (mecaz) ilgi, ilişki, rabıta

   Türk Devleti'ne vatandaşlık bağı ile bağlı olan herkes Türktür. — Anayasa

4. (anatomi) kemikleri birbirine bağlamaya, iç organları yerinde tutmaya yarayan lif demeti, ligament

   Asıcı bağ, eklem bağı.

5. (denizcilik) bir halat üzerine atılan sağlam, düzgün ve istendiğinde kolayca çözülebilen her türlü düğüm
6. (halk ağzı) düğüm
7. (kimya) ancak belirli doğrultu ve uzaklıklarda güçlü olan, özel kimyasal kuvvetlerden kurulu atomlararası bağ
8. (müzik) nota yazarken yan yana gelen aynı veya farklı değerdeki notaların birbirine bağlanarak çalınacağını belirtmek için yapılan yay şeklindeki işaret
9. (tıp) sargı

   Yaramın bağını değiştireceğim.

10. (ziraat) bağcılık
11. (ziraat) asma yetiştirilen yer
12. {(ziraat) meyve bahçesi

    Kadıköy'den Fenerbahçe'ye kadar olan saha, gözleri okşayan bağlarla örtülüdür. — B. Akyavaş

13. (ziraat) üzüm kütüklerinin dikili bulunduğu toprak parçası
14. Eski Türklerdeki topluluk, yönetim bölümü

anele bağı, bağ böceği, bağ bahçe, kan bağı, kimyevî bağ, kimyasal bağ, kovalent bağ

bağca, bağcı, bağcık, bağken, bağla, bağlı, bağsa, bağsız

• Türk Dil Kurumuna göre "bağ" maddesi

• Baba oğluna bir bağ bağışlamış, oğul babaya bir salkım üzüm vermemiş
• Bağ babadan, zeytin dededen kalmalı
• Bağ bayırda, tarla çayırda
• Bakan göze bağ olmaz
• Bakarsan bağ, bakmazsan dağ olur
• Eşeğin gönlüne kalsa bir bağ maydanozu götürmez
• Mart dokuzunda çıra yak, bağ buda

• Heceleme: bağ

bağ

1. (ziraat) bağ, bahçe

• Heceleme: bağ

1. akd, çember, kemer-u kemerçe, kurre, peyvend, pübek, sargı
2. (ziraat) bağ, çar-bağ, gülistan

• Heceleme: bağ

bağ

1. düğüm
2. (ziraat) bağ