The Star-Spangled Banner

O! say can you see by the dawn's early light,
What so proudly we hailed at the twilight's last gleaming,
Whose broad stripes and bright stars through the perilous fight,
O'er the ramparts we watched, were so gallantly streaming?
And the rockets' red glare, the bombs bursting in air,
Gave proof through the night that our flag was still there;
O!say does that star-spangled banner yet wave,
O'er the land of the free and the home of the brave?

On the shore, dimly seen through the mists of the deep,
Where the foe's haughty host in dread silence reposes,
What is that which the breeze, o'er the towering steep,
As it fitfully blows, half conceals, half discloses?
Now it catches the gleam of the morning's first beam,
In full glory reflected now shines in the stream:
'Tis the star-spangled banner, O! long may it wave
O'er the land of the free and the home of the brave.

And where is that band who so vauntingly swore
That the havoc of war and the battle's confusion,
A home and a country should leave us no more!
Their blood has washed out their foul footsteps' pollution.
No refuge could save the hireling and slave
From the terror of flight, or the gloom of the grave:
And the star-spangled banner in triumph doth wave
O'er the land of the free and the home of the brave.

O! thus be it ever, when freemen shall stand
Between their loved home and the war's desolation!
Blest with victory and peace, may the Heav'n rescued land
Praise the Power that hath made and preserved us a nation.
Then conquer we must, when our cause it is just,
And this be our motto: "In God is our trust."
And the star-spangled banner in triumph shall wave
O'er the land of the free and the home of the brave!

O! sabihing nakikita mo ba sa pamamagitan ng maagang liwanag ng bukang-liwayway,
Anong napaka-pagmamalaki naming pinuri sa huling pagsisinag ng takipsilim,
Na ang mga malapad na guhitan at maliwanag na mga bituin sa buong mapanganib na laban,
Sa ibabaw ng mga pananggalan aming binantayan ay magiting na nagwawagayway?
At ang pulang silaw ng mga kuwitis, ang mga bombang sumasambulat sa himpapawid,
Nagbigay katibayan sa buong gabi na ang bandila natin ay nariyan pa rin;
O sabihin na iyan banng bandilang pinalamutian ng bituin ay wumawagayway pa,
Sa ibabaw ng lupa ng malaya at tahanan ng matapang?

Sa baybaying palamlam na nakita sa pamamagitan ng hamog ng kalaliman,
Saan ang may-abala ng mapanghamak na kaaway sa malagim na katahimikan ay namamahinga,
Ano iyong kung saan ang simoy, sa ibabaw ng nagtataasang paglubog,
Bilang ito ay pasumpong-sumpong na umiihip, kalahati ay naglilihim, kalahati ay nagbubunyag?
Ngayong ito ay sumasalo ng sinag ng unang silahis ng umaga,
Sa buong kaluwalhatian ay naaninag ngayon ay lumiliwanag sa daloy:
Ito ay ang bandilang pinalamutian ng bituin,
O! matagal sana itong wuwawagayway
Sa ibabaw ng lupa ng malaya at tahanan ng matapang.

At saan iyong banda na mapaghambog na nangako,
Na ang pagkawasak ng digmaan at ang kalituhan ng labanan,
Isang tahanan at isang bayan, ay hindi na tayo dapat iwan pa man?
Ang kanilang dugo ay hinugasan ang kanilang nakapandidiring karumihan ng yabag.
Walang kanlungan ang makapagsasagip sa nagpapaupa at alipin
Mula sa sindak ng paglipad, o sa panglaw ng puntod:
At ang bandilang pinalamutian ng bituin ay sa tagumpay wuwawagayway,
Sa ibabaw ng lupa ng malaya at tahanan ng matapang.

O kaya ito ay kailanman, kapag ang malayang tao ay titindig
Sa pagitan ng kanilang mga mahal na tahanan at ang pangungulila ng digmaan.
Pinagpala ng tagumpay at kapayapaan, sana ang Kalangitang sinagip na lupa
Purihin ang Kapagyarihang ginawa at pinanatili tayong isang bansa!
Pagkatapos panlulupig natin ay dapat, kapag ang ating sanhing ito ay nararapat,
At ito ang magiging ating sawikain: "Sa Diyos ay ang aming tiwala."
At ang bandilang pinalamutian ng bituin sa tagumpay dapat magwagayway
Sa ibabaw ng lupa ng malaya at tahanan ng matapang!