คำ

 

วิกิพีเดียภาษาไทยมีบทความเกี่ยวกับ:

คำ

Wikipedia

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɡamᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨣᩤᩴ (คาํ), ภาษาลาว ຄຳ (คำ), ภาษาไทลื้อ ᦅᧄ (คัม), ภาษาไทดำ ꪁꪾ (ก̱ำ), ภาษาจ้วงใต้ kaemz

คำ (คำลักษณนาม คำ)

1. เสียงพูด
2. (ไวยากรณ์) เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด โดยปกติถือว่าเป็นหน่วยที่เล็กที่สุดซึ่งมีความหมายในตัว
3. ใช้ประกอบหน้าคำอื่นมีความหมายเช่นนั้น

   คำนาม

   คำกริยา

   คำบุพบท

คำ

1. ลักษณนามของเสียงพูด

   พูดคำหนึ่ง

2. บอกจำพวกของเคี้ยวของกิน

   ข้าวคำหนึ่ง

3. เรียก 2 วรรคของคำกลอนว่า คำหนึ่ง

• ถ้อยคำ

จากภาษาจีนเก่า 金 (OC *krɯm); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨤᩣᩴ (ฅาํ), ภาษาลาว ຄຳ (คำ), ภาษาไทลื้อ ᦆᧄ (ฅัม), ภาษาไทดำ ꪁꪾ (ก̱ำ), ภาษาไทขาว ꪅꪝꪾ, ภาษาไทใหญ่ ၶမ်း (ขั๊ม), ภาษาอาหม 𑜁𑜪 (ขํ) หรือ 𑜁𑜞𑜪 (ขฺรํ), ภาษาจ้วง gim, ภาษาแสก กฺั๊ม

• (เลิกใช้) ฅำ

คำ

1. ทองคำ

ดูที่ อรรถาภิธาน:ทอง

เทียบภาษาเขมร ខាំ (ขาํ)

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /kʰam/

คำ

1. กัด, ขบ

คำ

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨤᩣᩴ (ฅาํ)