Й

Short I
อักษรซีริลลิก
А	Б	В	Г	Ґ	Ѓ	Д
Ђ	Е	Ѐ	Ё	Є	Ж	З
Ѕ	И	Ѝ	І	Ї	Й	Ј
К	Л	Љ	М	Н	Њ	О
П	Р	С	Т	Ћ	Ќ	У
Ў	Ф	Х	Ц	Ч	Џ	Ш
Щ	Ъ	Ы	Ь	Э	Ю	Я
ไม่ใช่กลุ่มภาษาสลาฟ
Ӑ	Ӓ	Ә	Ӛ	Ӕ	Ғ	Ҕ
Ӻ	Ӷ	Ԁ	Ԃ	Ӗ	Ӂ	Җ
Ӝ	Ԅ	Ҙ	Ӟ	Ԑ	Ӡ	Ԇ
Ӣ	Ҋ	Ӥ	Қ	Ӄ	Ҡ	Ҟ
Ҝ	Ԟ	Ԛ	Ӆ	Ԓ	Ԡ	Ԉ
Ԕ	Ӎ	Ӊ	Ң	Ӈ	Ҥ	Ԣ
Ԋ	Ӧ	Ө	Ӫ	Ҩ	Ҧ	Ҏ
Ԗ	Ҫ	Ԍ	Ҭ	Ԏ	Ӯ	Ӱ
Ӳ	Ү	Ұ	Ҳ	Ӽ	Ӿ	Һ
Ҵ	Ҷ	Ӵ	Ӌ	Ҹ	Ҽ	Ҿ
Ӹ	Ҍ	Ӭ	Ԙ	Ԝ	Ӏ
อักษรซีริลลิกโบราณ
Ҁ	Ѻ	Ѹ	Ѡ	Ѿ	Ѣ	Ꙓ
Ꙗ	Ѥ	Ѧ	Ѫ	Ѩ	Ѭ	Ѯ
Ѱ	Ѳ	Ѵ	Ѷ	Ꙟ

Short I (Й, й) เป็นอักษรตัวหนึ่งในอักษรซีริลลิก อักษรตัวนี้ประดิษฐ์ขึ้นจากอักษร И และเครื่องหมายเสริมอักษร breve ใช้แทนเสียงพยัญชนะกึ่งสระ /j/ เหมือน y ในคำว่า yellow ของภาษาอังกฤษหรือ ย ในภาษาไทย

อักษร Short I เป็นอักษรตัวที่ 11 ในภาษารัสเซียเรียกว่า И краткое (I kratkoye อี ครัตโคเอีย) , เป็นอักษรตัวที่ 10 ในภาษาบัลแกเรียเรียกว่า И кратко (I kratko อี ครัตโค) , เป็นอักษรตัวที่ 14 ในภาษายูเครนเรียกว่า Йот (Yot ยอต) หรือ Ий (Yi อิย) และเป็นอักษรตัวที่ 11 ในภาษาเบลารุส แต่ถึงกระนั้นก็ไม่มีการใช้อักษร И ในภาษาเบลารุส

อักษร Short I มักจะถูกถ่ายอักษรให้เป็น j หรือ y ส่วนมากจะใช้เป็นพยัญชนะสะกดตัวสุดท้ายของคำ

อักษร Й (หรือในอีกแง่หนึ่งคือการเติม breve บนอักษร И) เริ่มมีการใช้ในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 15–16 และตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 17 ความแตกต่างระหว่าง И กับ Й เริ่มปรากฏในอักขรวิธีของภาษาเชิร์ชสลาโวนิก (ซึ่งใช้เป็นภาษารัสเซียเช่นกัน) แต่หลังจากเกิดการปฏิรูปอักขรวิธีในสหภาพโซเวียต โดย จักรพรรดิปอเตอร์ที่ 1 (Peter I) เครื่องหมายเสริมอักษรของภาษารัสเซียถูกตัดออกไปทั้งหมด แต่หลังจากที่พระองค์เสด็จสวรรคตใน พ.ศ. 2278 (ค.ศ. 1735) ไม่นาน การใช้อักษร И กับ Й ก็กลับมาอีก แต่ก็ยังไม่ถือว่า Й เป็นอักษร จนกระทั่งในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 19 ประมาณทศวรรษที่ 30 จึงประกาศใช้อย่างเป็นทางการ

ในภาษาเซอร์เบียและภาษามาซิโดเนีย จะใช้ Je (Ј, ј) แทนอักษร Short I