เต็ม
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *k.temᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨲᩮ᩠ᨾ (เตม), ภาษาลาว ເຕັມ (เตัม), ภาษาเขิน ᨲᩮ᩠ᨾ (เตม), ภาษาไทลื้อ ᦎᦲᧄ (ตีม), ภาษาไทใหญ่ တဵမ် (เตม), ภาษาไทดำ ꪹꪔꪸꪣ (เตย̂ม)， ，ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง dim/dem， ภาษาจ้วง dim
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | เต็ม | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dtem |
| ราชบัณฑิตยสภา | tem | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tem˧/(สัมผัส) | |
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]เต็ม (คำอาการนาม ความเต็ม)
- มีสิ่งใดสิ่งหนึ่งบรรจุอยู่จนไม่มีที่ว่าง, ไม่พร่อง
- น้ำเต็มโอ่ง
- คนเต็ม
- ดาษดื่น, มีอยู่ทั่วไป
- เต็มบ้านเต็มเมือง
- เต็มตลาด
- เปี่ยม
- เต็มฝั่ง
- เต็มตลิ่ง
- (ภาษาปาก) มีสติสัมปชัญญะดี (มักใช้ในความปฏิเสธ)
- คนไม่เต็ม
คำกริยาวิเศษณ์
[แก้ไข]เต็ม (คำอาการนาม ความเต็ม)