การ

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต कार (การ, “ทำ, ผู้ทำ”), จากภาษาบาลี การ (“ทำ, ผู้ทำ”)

การ

1. งาน, สิ่งหรือเรื่องที่ทำ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาน

   การงาน

   เป็นการเป็นงาน

   ได้การได้งาน

การ

1. ถ้าอยู่หน้านาม หมายความว่า เรื่อง, ธุระ, หน้าที่

   การบ้าน

   การครัว

   การคลัง

   การเมือง

2. ถ้าอยู่หน้ากริยา ทำกริยาให้เป็นอาการนาม

   การกิน

   การเดิน

เทียบภาษาเขมร ការ (การ), ภาษาไทย การ

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /kaːr/

การ

1. การ, งาน
2. งานแต่งงาน

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /kaːn˨˦/

การ

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨠᩣ᩠ᩁ (การ)

กรฺ +‎ ณ

การ ช.

1. การทำ