Du bist nicht eingeloggt | Einloggen | anmelden
UAB Vilniaus autobusai
Details zum Betrieb
| Name | UAB Vilniaus autobusai | |||
| Abkürzung | VA | |||
| Betreiberattribute | ||||
| Andere Informationen | Important notice: all photos of VT and VA vehicles, taken after 2011-11-04, must be uploaded as belonging to „Vilniaus viešasis transportas“ (VVT). If necessary, vehicle data should be edited. Komunikacja autobusowa w Wilnie ma już stuletnią tradycję. Pierwsze autobusy wyjechały na ulice miasta w 1909 r., obsługując podmiejską trasę z pl. Katedralnego do miejscowości Werki (Verkiai) położonej ok. 10 km na północ od centrum miasta. Łącznie do momentu wybuchu I Wojny, w mieście kursowało ok. 15 autobusów marek Benz, Berliet, Fiat i Hupmobile. Po zakończeniu Wojny, regularną miejską komunikację autobusową uruchomiono dopiero w 1926 r. Początkowo autobusy obsługiwały trasy pokrywające się w większości z liniami tramwaju konnego, istniejącego do 1915 r., tj.: Dworzec – Zwierzyniec, Dworzec – Antokol, Dworzec – ul. Kalwaryjska (Stotis – Žverynas, Stotis – Antakalnis, Stotis – Kalvarijų g.). Do 1930 r. otwarto kolejne linie: pl. Katedralny – Zarzecze (Katėdros aikštė - Užupis), Wielka Pohulanka – ul. Legionów (Basanavičiaus g. – Savanorių prosp.) i ul. Ponarska / ul. Dobrej Rady – ul. Wiłkomierska (Panerių g. / Gerosios Vilties g. – Ukmergės g.). Przez pierwsze lata okresu międzywojennego tabor był oparty na rozmaitych typach wozów pochodzących z różnych źródeł, jak m.in. Fiat i Chevrolet, sytuacja radykalnie poprawiła się wraz z zakupem w 1931 r. 44 szwajcarskich autobusów Saurer. Co ciekawe, producent dostarczał jedynie podwozia, a karoserię montowano na miejscu w Wilnie. Wtedy to także powstała pierwsza zajezdnia autobusowa, zlokalizowana ulic Legionów i Zacisze (Žemaičių g.). Pełna nazwa ówczesnego przedsiębiorstwa brzmiała „Towarzystwo Miejskich i Międzymiastowych Komunikacji Autobusowych”, na codzień używano skrótu Tommak. Komunikacja autobusowa stale rozwijała się, uruchamiano nowe linie a liczba pasażerów zwiększała się, osiągając pod koniec lat 30. wartość 6-7 mln rocznie. Trend ten utrzymał się po przejęciu miasta przez Litwinów jesienią 1939 r., którzy natychmiast przenieśli tu swą stolicę z Kowna. Dla komunikacji miejskiej oznaczało to dalszy rozwój, którego symptomem było zamówienie w 1940 r. 25 nowych autobusów. Niestety kryzys gospodarczy, który nastąpił zwłaszcza po wprowadzeniu na Litwie władzy sowieckiej i włączeniu jej w skład ZSRR znacznie ograniczył owe świetlane plany. W czerwcu 1941, po inwazji Niemiec na Związek Radziecki, komunikacja autobusowa została w całości zawieszona. Pojazdy skonfiskowało wojsko a dla mieszkańców oznaczało to powrót do realiów z połowy XIX w., gdy jedynym środkiem transportu w mieście były dorożki lub... własne nogi. Sytuację zmieniło dopiero wyzwolenie Wilna w 1944 r., które choć nie przywróciło Litwie niepodległości, to dla miasta zakończył się wówczas okres wojny i rozpoczęło przywracania jego normalnego funkcjonowania, czego oznaką była m.in. reaktywacja komunikacji autobusowej. W listopadzie 1945 r. powołano do życia przedsiębiorstwo „Vilniaus keleivių susisiekimo kontora„ które w marcu 1946 r. uruchomiło pierwszą po wojnie regularną linię na trasie Dworzec – Zwierzyniec. Tabor początkowo stanowiła przypadkowa zbieranina wozów z demobilu i zabranych Niemcom przez „trofiejne” bataliony. W następnych latach autobusy dynamicznie rozwijały się – wraz ze znacznym ograniczeniem motoryzacji prywatnej na długie lata komunikacja publiczna stała się dla większości obywateli jedynym dostępnym środkiem przemieszczania się. Do Wilna systematycznie trafiał nowy tabor produkcji krajowych zakładów ZIS, GAZ i ŁAZ. W 1959 nazwę przedsiębiorstwa zmieniono na „Vilniaus Autobusų Parkas” a pięć lat później otwarta została nowoczesna i przestronna zajezdnia autobusowa w dzielnicy Żyrmuny (Žirmūnai) przy ul. Werkowskiej (Verkių g.). Zlikwidowano wówczas dotychczasowy, założony jeszcze przed II Wojną obiekt przy al. Legionów. W 1966 r. minęło dwadzieścia lat od przywrócenia komunikacji autobusowej w Wilnie. Eksploatowano wówczas ok. 420 pojazdów, z czego na liniach miejskich kursowało poniżej 200, obsługując mniej więcej 30 linii. Tak jak i w większości radzieckich miast, przedsiębiorstwo autobusowe obsługiwało bowiem również trasy podmiejskie i międzymiastowe łączące stolicę z wszystkimi ważniejszymi litewskimi miastami. Rola autobusów na terenie miasta zresztą wówczas ograniczyła się nieco do funkcji uzupełniania komunikacji trolejbusowej, co jednak nie oznaczało, iż nadal nie uruchamiano nowych tras i nie nabywano nowych pojazdów. Począwszy od lat 70. nad Wilią rozpoczęła się era słynnych autobusów Ikarus 260 i 280. Dosyć szybko zmonopolizowały one obsługę tras miejskich. Lata 80. to stale wzrastająca liczba przewiezionych pasażerów i obsługiwanych tras. Każdego dnia 40 miejskich linii przewoziło ok. 330 tys. pasażerów. Polepszyły się wówczas także warunki obsługi autobusów: powiększono dwukrotnie teren zajezdni, wyposażono ją w nowe urządzenia do przeglądów i remontów, myjnię, odnowiono zaplecze socjalne. Niestety, sytuacja zmieniła się wraz z nadejściem kryzysu ekonomicznego spowodowanego odłączeniem się w 1991 r. Litwy od ZSRR. Przerwano centralne dostawy nowych Ikarusów, a zmniejszenie dotacji i znaczne ograniczenia w dostawach ropy, będące karą za nieposłuszeństwo wobec Moskwy, pogorszyły kondycję wileńskich autobusów. Symptomem nowych czasów było rozpoczęcie eksploatacji używanych autobusów z zachodniej Europy. Początkowo miasto otrzymywało je nieodpłatnie bądź za symboliczne kwoty. Pierwsze cztery takie wozy, marki MAN SL200 przybyły w 1990 r. ze stolicy Norwegii, Oslo. W kolejnych latach pojazdy z drugiej ręki trafiały do Wilna m.in. z Salzburga (4 szt. Graf&Stift), Essen i Duisburga (łącznie 13 szt. Mercedesów O305 i O305G). Wraz z poprawą sytuacji ekonomicznej, w 1994 r. znów rozpoczęto zakupy nowego taboru. Tym razem zdecydowano się na współpracę z firmą Karosa. Przez kolejne 5 lat zakupiono łącznie 104 czeskie autobusy: dwuosiowe B732 i przegubowe B741/841, przy czym co ciekawe, ostatnie partie Karos montowano w Kownie. Stale nabywano również tabor używany, oprócz modeli wymienionych wyżej, także wozy Volvo B10, Van Hool i Scania. Na początku nowego stulecia wśród pojazdów z demobilu zaczęły się znajdować również wozy niskowejściowe, marki Neoplan N4012 i N4021, Mercedes O405G, MAN NL 202. Wilno stało się także sprzedawcą używanych autobusów. Ponad 30 wycofanych Ikarusów 280 trafiło do rosyjskiego Kirowa. Zmiany które nastąpiły po odzyskaniu przez Litwę niepodległości objęły także strukturę firmy. W 1995 wydzielono pion przewozów międzymiastowych, tworząc firmę TOKS, będącą dziś prężnym przedsiębiorstwem obsługującym oprócz tras na terenie Litwy, również liczne połączenia międzynarodowe w ramach sieci Eurolines. Natomiast w 2003 r. zmieniono nazwę przedsiębiorstwa na obowiązujące obecnie: Vilniaus Autobusai. Ostatnie lata upływają pod znakiem postępującej wymiany taboru. Pod koniec 2003 r. nabyto cztery midibusy Mercedes O520 Cito i dziesięć dwunastometrowych Mercedesów O530 Citaro. W 2004 podpisano już znacznie większy kontrakt z firmą Volvo, obejmujący 60 autobusów krótkich (7700) i 30 przegubowych (7700A). Dostawy produkowanych przez zakład we Wrocławiu wozów rozłożono na trzy lata. Był to jednak ostatni jak dotąd taki kontrakt - w kolejnych latach nabywano już wyłącznie wozy używane. W 2008 r. władze spółki VA \\\"zaraziły się\\\" ideą autobusów CNG. Od tego czasu sprowadzono kilkadziesiąt używanych pojazdów z Europy Zach. napędzanych tym rodzajem paliwa. W 2009 r. wycofano ze służby liniowej ostatnie Ikarusy, rozpoczęła się także kasacja najstarszych Karos. Trucks from Vilniaus Autobusai | |||
Netzpläne
Fahrzeug suchen
Fahrzeugliste
Aktueller Fahrzeugbestand ehemaliger Fahrzeugbestand
Omnibus
ehemaliger Fahrzeugbestand
Omnibus
LKW
| Wagennummern | Modell | Hersteller | Karosseriebauform | Fahrgestell | Motor | Getriebe Ausstattung | Anlieferung | Ausmusterung | Fotos | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 002-446 | Ikarus 280/A | ? | Ikarus 280 | Ikarus 280 | Rába D2156HM6U | Csepel ASH-75-2 | ? | 2011 | Kein Foto | 0/2 |
| 016 | Scania L111 | Scania | Technical Equipment | ? | 2011 | Kein Foto | 0/1 |
- Kein FotoBredaMenarinibus Avancity+ L CNG
- Kein FotoBredaMenarinibus Vivacity+ C CNG
- Kein FotoIrisbus Citelis 10.5M CNG
- Kein FotoIrisbus Citelis 12M CNG
- Kein FotoIrisbus Crossway 12.8 LE
- MAN NL243 Lion`s City CNG
- MAN NL273 Lion`s City CNG
- Kein FotoNABI Excel
- Solaris Urbino 12 CNG
- Kein FotoSolaris Urbino 12 CNG
- Tedom C12G
- Kein FotoTemsa Avenue 12LF
- Kein FotoVolvo 7000
- Kein FotoVolvo 7000A
- Kein FotoVolvo 7700 Hybrid
- Kein FotoМАЗ 203069